«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
Ανδρέας Κάλβος
Το επικείμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, είναι το
πιο κρίσιμο για όλη τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Το ποιό είναι το διακύβευμα για το λαό, είναι βασικά ταξικό θέμα, που καθορίζεται με οικονομικούς όρους διαστρωμάτωσης της κοινωνίας. Σήμερα δεν γίνεται απλά μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους, αλλά και τίθενται οι βάσεις για την διαιώνιση της ουσιαστικής εξαθλίωσης τόσο για την δική μας όσο και για τις επόμενες γενεές.
Για τα κόμματα εξουσίας των νεοδοσίλογων, που σαφώς αποτελούν τους κύριους εκφραστές, όχι μόνο της εγχώριας οικονομικής ελίτ αλλά και του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, το διακύβευμα είναι επίσης ταξικό. Ενόψει του δημοψηφίσματος και καθ’ υπόδειξη των ντόπιων και ξένων αφεντικών τους, αλλοιώνοντας το νόημα του δημοψηφιστικού αιτήματος, έθεσαν το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Ο σκοπός είναι προφανής, ο αποπροσανατολισμός και η εξαπάτηση. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στηρίζουν το ταξικό συμφέρον της οικονομικής ολιγαρχίας, αφού, όλα αυτά τα χρόνια, τα «μπούκωναν» με δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που δεν θα επιστραφούν ποτέ. Με τα εκπαιδευμένα, από το ΔΝΤ, αργυρώνητα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, να επικοινωνούν τη δυστυχία του ελληνικού λαού, έχουν επιδοθεί σε ένα ξέφρενο ντελίριο προπαγάνδας, εκφοβισμού και κατατρομοκράτησης των ανθρώπων με σκοπό να χειραγωγήσουν και να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο.
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα απαντηθεί σωστά, γιατί δεν ξεχνάμε:
Τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία, τους γονείς των παιδιών αυτών, τις χιλιάδες αυτοκτονίες που οι οικονομικοί δολοφόνοι προκάλεσαν, τις απειλές, τον εκβιασμό, τη βία, τα ψέματα, τους πλειστηριασμούς για χρέη, την ακρίβεια, τις ταπεινώσεις, τις μειώσεις μισθών, τα συσσίτια, το κούρεμα των συντάξεων, τα δομημένα ομόλογα, το χρηματιστήριο, τις απολύσεις, τα χαράτσια, τη διακοπή ηλεκτρικής παροχής σε χιλιάδες νοικοκυριά, την αλαζονεία, την ανεργία, τη χρεοκοπία, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, την ανικανότητα, τις λίστες με τα ονόματά τους που φιγουράρουν σε παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό, τις μίζες σε κάθε είδος συναλλαγή και προμήθεια, την προκλητική φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή τους, τη διάλυση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγικής βάσης, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων.
Ακόμα να κοιτάξουμε, αν τα πορτοφόλια μας, με ανοιχτές τις τράπεζες, μπορούν να έχουν λεφτά κι ως πότε, για να ζούμε με αξιοπρέπεια.
Έχοντας αυτά κατά νου, αποφασίζουμε για τη ζωή μας και την ελπίδα των παιδιών του τόπου μας.
ΟΧΙ σε αυτούς που ζητούν τις ζωές μας και τις ζωές των γενιών που έρχονται.
Η ιστορία θα καταγράψει στις σελίδες της την απάντηση αυτή, ως ενδοξότερη του ΟΧΙ του έπους του ’40.
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ΄Η ΘΑΝΑΤΟΣ» λοιπόν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος.
Αξιωματικού ΠΣ
.
