Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Απλήρωτος ακόμα ο τραυματίας δασοπυροσβέστης





Απλήρωτος ακόμα ο τραυματίας δασοπυροσβέστης


Λευκωσία: Από τους εράνους συναδέλφων του εξακολουθεί να ζει ο δασοπυροσβέστης που γλύτωσε από το διπλό θανατηφόρο ατύχημα με βυτιοφόρο του Τμήματος Δασών κατά τη διάρκεια κατάσβεσης της μεγάλης πυρκαγιάς στην περιοχή Σολέας τον περασμένο Ιούνιο.

Παρά τους δυόμισι μήνες που πέρασαν και τις υποσχέσεις που έλαβε από διάφορους, εντούτοις μέχρι στιγμής δεν πήρε κανένα μισθό, κανένα επίδομα και καμιά αποζημίωση. Ο Γιώργος Σιαμπτάνης, 51 ετών, είναι υποχρεωμένος να ζει με τους εφιάλτες του αλλά και με την αδιαφορία, που βρήκε μετά τον σοβαρό τραυματισμό του. Μόνο το Τμήμα Δασών και οι συνάδελφοί του τού συμπαραστάθηκαν.

Όταν ήταν στο κρεβάτι του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας πολλοί επώνυμοι του ευχήθηκαν, όμως στη συνέχεια κανένας δεν ρώτησε πώς τα βγάζει πέρα. Όπως δήλωσε στον «Φ», έχει τέσσερα παιδιά και δεν γνωρίζει κατά πόσον θα μπορέσει να επιστρέψει στην εργασία του.
Ο 51χρονος έζησε εφιαλτικές στιγμές το βράδυ της 20ής Ιουνίου, όταν το βυτιοφόρο στο οποίο επέβαινε μαζί με τους Ανδρέα Σοφοκλέους και Μάριο Αριστοτέλους, έπεσε σε χαράδρα. «Δίπλα μου ο ένας ήταν νεκρός και ο άλλος ζητούσε βοήθεια. Χρειαζόμουν κι εγώ βοήθεια. Με το κινητό μου κατάφερα να ειδοποιήσω για βοήθεια. Ήταν θέλημα Θεού το ότι σήμερα είμαι ζωντανός», αναφέρει. Έκτοτε ζει με ραγισμένη λεκάνη, σπασμένο αυχένα και πρόβλημα στο δεξί χέρι. «Έχασα τον ύπνο μου, συνεχώς βλέπω τις ίδιες εικόνες του δυστυχήματος και δεν είμαι πλέον ο ίδιος άνθρωπος», τονίζει με βουρκωμένα μάτια.

Ο ίδιος τώρα δεν μπορεί να σηκώσει βάρος, κουράζεται όταν οδηγά σε μεγάλες αποστάσεις και διερωτάται κατά πόσον θα επιστρέψει κάποια στιγμή στη δουλειά του.

Ο κ. Σιαμπτάνης ήταν έκτακτος δασοπυροσβέστης τα τελευταία 10 χρόνια και απορεί τι θ’ απογίνει τώρα. Θα πρέπει να πηγαίνει στο Νοσοκομείο για φυσικοθεραπεία, ενώ στις 19 Σεπτεμβρίου θα τον εξετάσει νευροχειρούργος για τη ζημιά που υπέστη στη λεκάνη και τον αυχένα. Τώρα με τη βοήθεια εθελοντών τυγχάνει βοήθειας απ’ όσα δίνουν οι συνάδελφοι του, αλλά ζητεί αποζημίωση και αποκατάσταση. Έχει αποταθεί με επιστολή του στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που του απάντησε ότι θα μελετηθεί το θέμα του και θα του απαντηθεί. Ακόμη περιμένει…

Γράφει: Μιχάλης Χατζηβασίλης
http://www.philenews.com/