Δεκαεννέα χρόνια ομηρίας είναι πολλά. Είναι πάρα πολλά για όσους τα βιώνουν από το 1998 που εντάχθηκαν ως εποχικοί στο πυροσβεστικό σώμα. Έπαιξαν όλες οι κυβερνήσεις από τότε μέχρι σήμερα με την αγωνία και τον πόθο χιλιάδων ανθρώπων για μία σίγουρη εργασία και την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Το ίδιο αλλά με ποιο απροκάλυπτο τρόπο το έκανε και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Της έλαχε ο κλήρος να πάει ένα βήμα παραπέρα την βρώμικη δουλεία που είχαν ξεκινήσει σε βάρος των εργαζομένων της χώρας οι προκάτοχοι της, εφαρμόζοντας τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων εργασίας και τη συρρίκνωση των υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα όπως αυτές που προσφέρει το Π.Σ.
Ο στόχος είναι να γίνει σημαντική μείωση του μόνιμου προσωπικού. Με σκοπό να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι σχετικές πιστώσεις για το Π.Σ. Να εμπορευματοποιηθεί ένα κομμάτι προληπτικής πυροπροστασίας ή να περάσει σε επιχειρηματικά συμφέροντα, και να πλαισιωθεί ο κατασταλτικός τομέας από εθελοντικές υπηρεσίες που θα λειτουργούν ανταποδοτικά με ευθύνη των δήμων.
Το νομοθετικό πλαίσιο για τον εθελοντισμό ξεκίνησε από το 1992 και μέχρι και σήμερα συμπληρώνεται συνεχώς. Άρχισαν με ποιο εντατικούς ρυθμούς να δημιουργούνται σε διάφορες περιοχές εθελοντικές υπηρεσίες.
Όταν θα πετύχουν οι δήμοι να αποσπάσουν ποιο αποδοτικά ανταποδοτικά τέλη, θα γεμίσει η χώρα από δαύτες. Ήρθε λοιπόν η στιγμή για την εντατικοποίηση της ανάπτυξης του στρατηγικού τους σχεδιασμού.
Όλοι συγχρονισμένοι σε αυτόν το σκοπό. Κυβέρνηση, επιχειρηματικοί όμιλοι, ΜΜΕ, συνδικαλιστικές ηγεσίες του χώρου, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια παρεμβαίνουν με συνεχείς εγκωμιαστικές δηλώσεις για τις εθελοντικές οργανώσεις και την υπέρ προβολή των δράσεων τους, με άρθρα, με συν διοργάνωση ημερίδων κ.λπ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα οι 5.500 περίπου συμβασιούχοι και πενταετής να βλέπουν σιγά - σιγά την πόρτα της εξόδου από το Π.Σ. Μάλιστα πολύ εξ αυτών που προβλέπει η τροπολογία για τριετή παράταση θα αναγκαστούν να το πράξουν από μόνοι τους αφού προβλέπονται εξοντωτικές μεταθέσεις και μετακινήσεις με απόφαση του αρχηγού κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων.
Ο ρόλος τους λοιπόν ήταν μέχρι εδώ. Ο νόμος 3938/2011 ήταν το αναγκαίο μεταβατικό στάδιο παραπλάνησης, και εφησυχασμού των συμβασιούχων για να κερδίζουν χρόνο οι κυβερνήσεις για την ανάπτυξη των διαλυτικών σχεδιασμών τους σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας. Το αν ήταν αναμενόμενη ή όχι αυτή η εξέλιξη αρκεί κανείς να δει τα πραγματικά γεγονότα χωρίς συναισθηματικές αναστολές.
Όταν καταργούσαν το 2011 τις 4.000 οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού, δεν το έκαναν για να τις ξανά συστήσουν πάλι από την αρχή όπως και σήμερα ακόμη παραπλανητικά αποτυπώνεται μέσα από την νομοθετική εξαπάτηση που κατέθεσαν ως τροπολογία.
Όπως εξαπάτηση είναι το γεγονός ότι μιλάνε στην τροπολογία για την αυτοδίκαια μονιμοποίηση μετά την λήξη της τριετίας, αλλά λίγο παρακάτω προβλέπουν με πονηριά ότι με σχετική υπουργική απόφαση θα γίνεται η διευθέτηση των λεπτομερειών εφαρμογής των σχετικών διατάξεων.
Αυτό δηλαδή που επικαλούνται ως δικαιολογία και σήμερα, ότι από λάθος δεν προβλέφθηκε για την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθετικής διάταξης, είτε με ευθύνη του Αρχηγείου του Π.Σ. είτε με ευθύνη του Χ ή Ψ υπουργείου.
Η μείωση της μισθολογικής τους δαπάνης για το 2017 κατά 1.571.000 ευρώ περίπου και οι ανύπαρκτες πιστώσεις για την μισθολογική τους αναβάθμιση από πενταετούς σε μόνιμους ήταν ένα ακόμη καμπανάκι. Η διατήρηση των 4.000 οργανικών θέσεων πυροσβεστών πενταετούς θητείας που αποτυπώνεται ξεκάθαρα μέσα στο υπό ψήφιση σχέδιο Π.Δ. ΅ Για την ίδρυση νέων Π.Υ. και αναδιάρθρωση υφιστάμενων Π.Σ. και Π.Υ. εντός αερολιμένων ¨. δεν έδειχνε καμία πρόθεση μονιμοποίησης των 2.100 εξ αυτών.
Απλά τους ξεγελούσαν ξεδιάντροπα μέχρι την τελευταία στιγμή με πρακτικά μονιμοποίησης και ΅θετικές΅ κυβερνητικές προθέσεις για την διευθέτηση του εργασιακού τους ζητήματος. Ώσπου ήρθε η ώρα του αναμενομένου για τους ψυλλιασμένους παραμυθιού με τον δράκο, βλέπε θεσμούς.
Όλα αυτά όμως ήταν γνωστά από τότε. Για τις σημερινές εξελίξεις προειδοποιούσαν με κάθε τρόπο οι αγωνιστικες δυνάμεις που συσπειρώνονταν στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών.
Απλά οι συνάδελφοι εργαζόμενοι συμβασιούχοι έπεφταν στις αλλεπάλληλες παγίδες που συνεχώς τους έστηναν, ώσπου να το τελικό αποτέλεσμα. Είκοσι χρόνια κοντά έχασαν πολύτιμο χρόνο. Από τότε έπρεπε να έχουν υιοθετήσει την πρόταση της Ε.Α.Κ.Π. για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, σε όλο το φάσμα της πολιτικής προστασίας που υποφέρει από τεράστια κενά, χωρίς τις παρελκυστικές παραμέτρους και αποκλεισμούς που σκόπιμα έβαζαν μπροστά τους. ( βλέπε ύψος, ηλικία, στρατολογική ικανότητα, κ.λπ. ).
Αυτή την προοπτική εκφράζει και η πολύ ουσιαστική τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ προσαρμοσμένη πλήρως στις σημερινές συνθήκες. Όσο όμως και αν ο αρμόδιος υπουργός προσπάθησε στην βουλή να την χαρακτηρίσει ως μη εναρμονισμένη με τα αιτήματα των εργαζομένων, οι ίδιοι εργαζόμενοι δηλώσαν δημόσια την πλήρη ικανοποίηση τους για αυτήν.
Μόνη διέξοδο των εργαζομένων στο πυροσβεστικό σώμα συμβασιούχων, πενταετών και μονίμων, ο διαρκής ενωτικός αγώνας με αγωνιστικό προσανατολισμό μέχρι να έρθουν οι απαιτούμενες λύσεις τόσο για το εργασιακά τους προβλήματα όσο και για την εδραίωση ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού πλαισίου για την πυρασφάλειας της χώρας.
Μιχάηλ Μιχάλης
Ανθυποπυραγός Ε.Α. του Π.Σ.
